ξύλωση

η (ΑΜ ξύλωσις) [ξυλώ]

ο ξύλινος σκελετός τής οικοδομής, καθώς και κάθε άλλη ξύλινη κατασκευή που υπάρχει σε αυτήν, η ξυλωσιά («καὶ αὐτῶν τῶν οἰκιῶν καθαιροῡντες τὴν ξύλωσιν». Θουκ.)

νεοελλ.

1. ξύλινη επένδυση σε πηγάδι ή σε στοά ορυχείου η οποία συγκρατεί την οροφή ή τα τοιχώματά τους

2. ναυτ. το σύνολο τών ξύλων που στερεώνουν ή συμπληρώνουν τον σκελετό τού πλοίου

μσν.-αρχ.

η μετατροπή πράγματος σε ξύλο, αποξύλωση.